Twinenco in Orlando 2012

Zaterdag 28 juli 2012

En dan is het zomaar ineens de laatste dag van de vakantie. meestal is de nachtrust dan wat minder, je denkt toch een beetje aan wat komen gaat.
Onze eerste vlucht van Orlando naar Dublin vertrok pas om 19:00 dus eigenlijk hadden we best nog wel veel tijd. Wat we eerdere vakanties wel gedaan hebben waren we nu vergeten of eigenlijk hadden we er helemaal niet aan gedacht. Maar we hadden natuurlijk gewoon nog een dag extra de villa moeten huren.

Nu moesten we om 11:00 de villa uit. We hebben nog wel geprobeerd of we wat langer in de villa mochten blijven maar dat werd niet toegestaan. dat dachten wij al wel maar als je het niet vraagt mag het zeker niet. Er moest nog het een en ander vervangen worden in de villa na de lekkage dus om 11:00 zou de klusjesman voor de deur staan. Wel kregen we het aanbod om de bagage in de villa te laten en deze later op te halen.
We hebben allereerst op ons gemak weer ontbeten en geprobeerd de laatste dingen op te maken wat niet helemaal lukte. Glenn en Melvin doken nog voor de laatste keer in het zwembad.
Uiteindelijk waren we ruim voor 11:00 in de villa klaar en hebben we nog even gewacht tot Connie er was. Omdat we nog ruimte in de koffers hadden en er nog iemand gevraagd had of wij een paar Vans voor hem wilden meenemen, zijn we naar de  The Mall at Millenia gereden om bij de Vans store te kijken.
Zelf was ik er deze vakantie nog niet geweest, Maurice wel toen hij zijn iPad liet repareren.
Het blijft een erg mooie mall. Het was er ook flink druk wat we andere jaren niet gezien hebben maar het was natuurlijk zaterdag en het liep al weer tegen twaalven. Als we naar een mall gaan dan is dat meestal vlak na openingstijd omdat de ervaring is dat het er dan het rustigste is.
We zijn geslaagd voor de Vans en daarna nog even de Applestore binnen gelopen waar het weer enorm  druk was. Het lijkt wel of ze het voor niets geven. We hadden afgesproken dat we daarna naar de Florida mall zouden gaan want we moesten toch wel wat tijd overbruggen. We wilden in ieder geval in de foodcourt wat eten. Toen we daar waren kregen we wel spijt dat we niet in The Mall at Millenia hebben geluncht want het was er weer enorm druk. Uiteindelijk weten we wel met veel moeite een tafeltje te bemachtigen. We nemen allemaal wat we lekker vinden.

Applestore

Na nog wat rond gelopen te hebben en hier en daar nog een winkel binnen gegaan te zijn gaan we terug naar de villa om de koffers weer op te halen. We zien dat de klusjesman nog niet klaar is. Vanaf 16:00 mogen de volgende huurders de villa weer in dus hij zal nog moeten aanpoten om het op tijd klaar te krijgen. De koffers passen weer prima in onze midsize SUV.
We besluiten om binnendoor richting het vliegveld te rijden. Grappig want we komen weer op wegen waar we nog niet eerder gereden hebben. Als we aankomen bij het vliegveld is het behoorlijk druk bij de rental return van Alamo. Er loopt behoorlijk wat personeel rond dus uiteindelijk gaat het inleveren van de auto aardig snel.
Vervolgens lopen we naar de incheckbalie van Aer Lingus. Ook daar is het al behoorlijk druk terwijl wij dachten dat we aan de vroege kant waren. We vliegen om 19:00 en we zijn er 15:15.
Na een minuut of 20 zijn we aan de beurt en kunnen we de koffers kwijt.
Nadat we door de douane gaan komen we in de grote hal van het vliegveld. We weten dat er niet zo heel veel meer te vinden is als we de shuttle pakken naar de gate dus we blijven nog een tijd in dit gedeelte. We drinken een lekkere smoothie en eten nog wat kipnugets voordat we wel richting de gate gaan. We zien dat de vertrektijd onveranderd is dus dat is mooi. We vermaken ons weer prima bij de gate met van alles en nog wat. We praten nog even met Yvonne (ook een twinmom1995), erg leuk.
Zij hebben in Dublin een latere vlucht dan wij. Onze overstap tijd is ongeveer een uur en
Dat moet geen probleem zijn als het vliegtuig op tijd vertrekt, gelukkig gebeurd dit ook.
Nadat het diner (chicken or meatloaf) geserveerd is en het afval weer opgehaald wordt het rustig in het vliegtuig en proberen we wat te slapen. Glenn slaapt eigenlijk daarna al vrij snel voor een aantal uur.
Melvin, Maurice en ik slapen weinig maar met het entertainment system vermaken wij ons prima.
Zelf kijk ik twee films en een aantal afleveringen van Jamie Oliver cooks summer.
Verder kijk im af en toe hoever we zijn met de vlucht. Wat wel grappig is is het scherm waarop je ziet waar het nog donker is en waar al licht.
Uiteindelijk vind ik het zelf best wel snel gaan. We landen op schema dus we hebben tijd genoeg om bij de volgende gate te komen. We hebben zowel op de heen als terug reis het geluk gehad dat we vrij vooraan in het vliegtuig zitten en er dus snel uit zijn.
De volgende vlucht verloopt ook weer prima en we landen op zondag 29 juli om 11:50 op Nederlandse bodem. De koffers zijn er al gedeeltelijk als we bij de bagageband komen dus dat gaat ook vlot.
We krijgen al snel een telefoontje van het taxibedrijf en 5 minuten later komt de taxi voorrijden
Uiteindelijk zijn we om ongeveer 13:30 thuis. We besluiten om te kijken of het lukt zo lang mogelijk wakker te blijven en dan gewoon normale tijd naar bed.
Uiteindelijk storten we rond 19:00 in en besluiten we te gaan slapen. Als ik om 01:00 in de nacht wakker wordt besluit ik een Melatonine tabletje te nemen waardoor ik uiteindelijk de hele nacht nog slaap. Als dit zo doorgaat zal ik weinig last van een jetlag hebben.
Dat zou wel prettig zijn want dinsdag moet ik al weer werken.
Als ik dit verslag schrijf zijn we bijna al een week thuis en is het achteraf best goed gegaan met de jetlag. Wel stond ik tot en met vrijdag moe op maar dat valt dus reuze mee.
Het lukte mij niet om dit eerder te schrijven. Zelfs vorig jaar was ik volgens mij sneller terwijl ik toen toch wel wat anders aan mijn hoofd had.
Dat komt denk ik gedeeltelijk doordat ik al snel moest gaan werken maar ook omdat de olympische spelen bezig zijn.
Wij zien hier altijd zo veel mogelijk van en dit jaar kunnen we in de avond alles zien.
Er volgt nog een afsluiting van het blog en dan is het voor dit jaar helaas weer voorbij.

Vrijdag 27 juli 2012

Op het moment dat ik dit schrijf zijn we al weer een dag thuis maar het verhaal moet natuurlijk wel compleet zijn dus er volgen in ieder geval nog 3 verslagen van Vrijdag, de terugreis en de afsluiting van  het blog en dan waarschijnlijk ook nog wel een verwijzing naar een blog of website voor volgend jaar.
Maar terug naar vrijdag. Zo'n laatste dag staat natuurlijk altijd wel een beetje in het teken van het naar huis gaan maar wij wilden toch nog wel even de deur uit. Eigenlijk waren er geen plannen meer voor bepaalde aankopen dus wilden wat anders gaan doen dan
een mall bezoeken. We hadden een paar dagen daarvoor gezien dat er op vrijdag, zaterdag en zondag een farmersmarkt en fleamarkt in Osceola was en omdat de farmersmarkt in Webster leuk was om een keer te zien, wilden we daar ook wel eens kijken. We reden nog langs de DQ waar wij deze vakantie de meeste ijsjes hebben gegeten dus die moest nog wel even op de foto evenals de Walmart. We kwamen onderweg ook weer iemand tegen die voor een bepaalde winkel of restaurant reklame maakt door een tijd met een bord in de handen staan. Het zal je baantje maar wezen in een temperatuur van 36 graden.

Het was niet zo heel ver rijden maar toen we de markt gevonden hadden zag het er niet zo heel groot uit en waren er niet zo heel veel plekken bezet. We besloten daarom maar om niet eens uit te stappen en verder te rijden. We reden binnendoor terug wat ons op plekjes bracht waar we nog niet geweest waren. We hadden eerder deze week ook gezien dat er een gedeelte in Kissimmee Historic Downtown  heet. Daar wilden we ook wel een kijkje nemen. Het zag er allemaal wat meer als een Europees dorpje uit met wat smallere straatjes. Voor de rest was ook hier zo op het eerste oog weinig te beleven dus ook hier zijn we vrij snel weer vertrokken. Eigenlijk hadden we wel zin om gewoon terug te gaan naar de villa. We hadden gehoord dat er vlak bij de villa een groot meer zou zijn waar ook een krokodil in zou zitten. Natuurlijk wilden wij dat ook wel eens zien. Het was inderdaad maar een heel klein stukje lopen voordat we bij het meer waren en er stonden wel borden met de mededeling dat je niets te eten mocht geven aan de krokodillen. Langs het meer stonden ook diversen villa's. Het idee dat er zo maar een krokodil voor je villa kan staan lijkt mij iets minder aantrekkelijk maar dat zal wel meevallen en daarbuiten zat onze villa er helemaal niet zo ver van af.








Als zo'n krokodil eenmaal aan de wandel zou gaan dan kon hij/zij ook bij ons voor de villa staan.









Of er echt een krokodil in zit weten we niet, volgens Connie van het management bureau gaat dat verhaal wel de ronde maar ze had hem zelf ook nog nooit gezien.
Het is overigens een mooi stukje natuur met de nodige vogels en insecten.
Het is mogelijk het hele meer rond te lopen en dat hebben we dan ook gedaan.
Nadat we geluncht hebben werd het wel tijd om de koffers weer in te gaan pakken. Het is altijd de vraag hoe ver je komt wat betreft het gewicht. Ik kwam nog 2 labels tegen waarop het gewicht op de heenreis stond. Dat was in ieder geval niet veel namelijk 9 kg dus dat gaf wel vertrouwen dat het waarschijnlijk met het gewicht wel goed zit.
En zo was het ook, we hielden genoeg gewicht over zodat we voor iemand nog een paar vans konden meenemen. Daar konden we de volgende dag mooi voor op pad.
Zoals vorig jaar wilden we in ieder geval ook weer de laatste avond uit eten gaan. Wij wilden wel weer eens iets nieuws proberen, bv. Longhorn waar je ook goede verhalen over hoort maar met name Glenn vond dat niet nodig. Waarom zou je iets veranderen als het goed is? Zijn voorkeur ging weer naar Texas Roadhouse. Wat ons betreft was dat ook goed want er stond nog genoeg op de kaart om uit te proberen. Dit keer konden we meteen aan tafel.
Glenn en Melvin kozen voor de chicken critters en wij kozen beiden voor de pulled pork met BBQ chicken met een house salad.
Net als de vorige twee keren smaakte het weer goed maar was het weer zo veel dat we geen zin meer hadden in een toetje.
Helaas was ook deze dag weer zo voorbij en dat betekende dat we de volgende dag al weer naar huis zouden gaan. Wat zijn die 3 weken omgevlogen.


Allemaal bedankt voor wensen wat betreft de terugreis, het is allemaal volgens schema verlopen maar het verhaal hiervan komt zo snel mogelijk.

Donderdag 26 juli 2012

Zo langzamerhand gaan we al weer een beetje aan naar huis gaan denken. Na vandaag nog 1 hele dag en dan gaan we zaterdag al weer terug. Vandaag denken we daar nog maar niet aan, morgen is vroeg genoeg. We hebben wel zin om eens bij het winkelcentrum The Loop te gaan kijken. We hebben hier al eerder van gehoord in andere blogs en het lijkt ons wel leuk om daar te kijken.
Glenn en Melvin blijven wederom liever bij de villa. Waarschijnlijk zijn ze het winkelen wel zat nadat we gezegd hebben dat ze naar onze mening wel genoeg kleding en schoenen (3 paar) hebben gehad.
We rijden deze keer op een stuk van de 192 waar we eigenlijk nog nooit geweest zijn.
Onder andere ook langs de Starbucks waar Maurice bijna elke ochtend de koffie haalt.

 Een stuk verder zien we weer het bord van de ER van het Osceola Regional Medical Center. Er staat dat de wachttijd 10 minuten is en dat je een sms moet sturen. Ik vraag mij af hoe dat dan gaat. Veronderstel dat er iemand voor je is die veel zieker is dan aanvankelijk gedacht wordt. Je zou zeggen dat het dan uitloopt. Misschien roepen ze extra artsen op,als er te veel smsjes binnen komen, geen idee hoe dat gaat.
Hierna komen we op een weg wat ons heel erg aan een nieuwbouwwijk doet denken.
We zien hier ook voor het eerst dat er een soort fietspaden op de weg zijn gemaakt. In Nederland kan je het haast niet voorstellen dat er geen rekening met de fietsers gehouden wordt maar hier is het meer uitzondering dan regel.

Je ziet ook niet zo heel veel mensen fietsen en dat is nog wel te begrijpen ook want de afstanden zijn natuurlijk enorm.




Als we bij The Loop aankomen zien we dat het uit tweegedeeltes bestaat namelijk The Loop en Loop West. We rijden eerst een rondje om te kijken welke winkels er allemaal zitten en parkeren onze auto dan bij The Loop tegenover Bed Bath & Beyond. We kijken even naar binnen omdat we verwachten dat het niet echt een winkel voor ons is maar besluiten toch naar binnen te stappen. We lopen de hele winkel door want er zijn heel veel leuke dingen te koop. Buiten de basis benodigdheden zijn er ook kleine handige dingen te koop die je bv. bij ons vaak bij tel sell op t.v. ziet.
Erg grappig allemaal om te zien. Naast deze winkel zit een Sports Authority, we kunnen het niet laten om hier ook weer binnen te lopen.
We hebben inmiddels wel zin in koffie gekregen maar er is helaas geen Starbucks.
We lopen langs een winkel wat op een banketbakker lijkt. We stappen er naar binnen en zien een behoorlijke hoeveelheid zoet gebak. We kunnen er gelukkig ook koffie drinken dus we nemen ieder een bakkie met een vruchten gebakje erbij. Het is tenslotte nog steeds vakantie. Het smaakt echt goed.

Hierna vervolgen wij onze weg en lopen hier en daar nog naar binnen. Ook Loop west lopen we nog een gedeelte nadat we de auto daarvoor verzet hebben.




Het is weer goed warm vandaag en als het goed is zal het de tweede achtereenvolgende dag zijn zonder regen. Niet dat we veel last hebben gehad van de regen die gevallen is de afgelopen dag want meestal was dit pas in de middag als we we al gezwommen hadden in het zwembad.
Inmiddels loopt het al weer tegen lunchtijd en rijden we langs de Wallmart om weer eens hotdogs te halen. We hebben Glenn en Melvin beloofd om een milkshake van de Mac mee te nemen dus daar rijden we ook nog even langs. Ondanks de dubbele drive thru is het behoorlijk druk.
Ze hebben een policy dat nadat je betaald hebt je binnen 60 seconden je bestelling hebt. Lukt dit niet dan krijg je een tegoedbon van het bestelde bedrag. We krijgen een zandlopertje mee en het scheelde echt heel weinig of we hadden die bon gekregen die we vervolgens waarschijnlijk niet meer op hadden gemaakt. Als we terug zijn in de villa en er gegeten is kan het relaxen weer beginnen. In de avond mogen Glenn en Melvin weer kiezen waar we gaan eten. De laatste avond gaan we in ieder geval weer naar een steak restaurant. Morgen beslissen we wel welke het wordt. Zelf willen we nog wel een keer wat anders proberen maar de jongens zijn meer van hetzelfde als het ergens goed bevalt. Voor vanavond kiezen ze weer voor Cicci's pizza.
Dat vinden wij prima want het smaakt er meestal goed. Je moet er niet voor de gezelligheid heen gaan want het is echt een (vr)eetschuur. Vandaag is het er wel erg druk en we zien dat er weinig pizza's zijn. Ook de salade is bijna op. Dit hebben we nog niet eerder gezien. Later bijkt dat er een grote bestelling pizza's is die moet worden bezorgd waardoor ze dus achter lopen met het aanvullen van de pizza in het restaurant. Vandaag smaakt het op de een of andere manier minder. Als we niet al bijna naar huis zouden gaan was dit wel voorlopig de laatste keer.
We gaan nog even langs de Walmart voor de laatste boodschappen. Wat wel leuk is dat we Nederlandse stroopwafels zien staan.
Zoals al eerder gezegd morgen de laatste dag. We hebben geen plannen meer. De koffers moeten ingepakt worden en ik ga proberen zo veel mogelijk weg te wassen. Dat scheelt weer als we thuis zijn.
Inmiddels is het al weer vrijdagavond en weet ik niet of het mij lukt morgen om het verslag van deze dag te schrijven Die volgt dan zo snel mogelijk.
Voor iedereen die nog achter blijft in de USA nog heel veel plezier en voor degene die nog gaan alvast een goede reis en ik ga jullie weer volgen als ik thuis ben.

@Marja: voor 2014 hebben we ook al bepaalde plannen :-)
Die drie weken zijn inderdaad omgevlogen maar het wordt nu ook wel weer tijd om naar huis te gaan.
@Hannie: Race Track is echt een aanrader.
@Cindy: heel goed mogelijk dat de DQ vlak bij je hotel was. We zagen er heel wat staan en het voordeel van de international drive is dat je in ieder geval genoeg winkels/restaurants in de buurt hebt die lopend te bereiken zijn. Maar we zagen de I-ride trolley ook nog steeds rijden. Daar hebben wij in 1988, toen we niet de volledige 3 weken een auto hadden, veelvuldig gebruik van gemaakt.
@Sonja:hebben we gedaan hoor.
@Karen Kool: dat is ook toevallig. Het zag er in ieder geval allemaal gezellig uit.
@Sonja: goed idee maar het winkelcentrum is helaas niet op loopafstand. Ik zag er wel een bus stoppen en dacht nog dat is ook handig voor mensen die bij het strand logeren en geen auto hebben. Maar het is natuurlijk een hele uitzoekerij hoe je daar precies komt. Ik lees het tegen die tijd wel wat jullie doen :-)
@Christa: zelf vind ik het als volger inderdaad ook leuk als mensen terug reageren dus vandaar dat ik het zo gedaan heb. Andere blogs lezen lukt mij naast het eigen blog bijhouden bijna niet, dat ga ik volgende week weer oppakken.
@Desiree: hier stalken mag hoor, als je me maar niet in het stadshart achterna gaat lopen ha,ha.
Mattrob: het is inderdaad omgevlogen maar jullie (behalve Yvonne toch?) mogen nog een weekje alhoewel ik me ook kan voorstellen dat je met de situatie thuis ook best al terug had willen gaan.
Hie dan ook in ieder geval nog veel plezier. Ik kan thuis lekker weer meelezen.
@Rick en Mandy: het is gelukt hoor met inpakken en het gewicht valt ook niet eens tegen. We hadden nog veel meer kunnen kopen:-)

Woensdag 25 juli 2012

Deze ochtend begon met wat vogels verder in de straat. Ik had gehoopt dat ze nog wat dichterbij zouden komen maar dat gebeurde niet. Achteraf bedacht ik mij dat ik ook best wat dichter naar ze toe had kunnen gaan maar het was nog vroeg....Even later liepen er andere vogels aan de overkant van de straat. Deze ook maar even op de foto gezet.
Ondanks dat we het niet meer zo zagen zitten om weer een heel ver stuk te gaan rijd en besluiten we vandaag toch weer in de auto te stappen en richting de Space Coast te rijden.We zien dan wel waar we uiteindelijk uitkomen.









We stellen de TomTom in op een weg zonder tol zodat we de kleinere wegen nemen en mogelijk wat meer zien. We rijden eerst langs de Race Track om te tanken en natuurlijk ook voor de Sodapalosa. Is ia tenslotte geen geld, $0,59 voor 0,95 l limonade (32 oz). Ik wil het ook wel eens zien wat er dan allemaal voor keuze is. Het overtreft echt mijn verwachtingen. Er is echt keuze uit bijna 30 verschillende soorten. Daarbuiten kan je ook nog verschillende soorten koffie tappen en een soort slushpuppies.










Die laatste twee vallen niet onder de actie van $0,59 maar zijn ook zeker niet duur.
We zien al snel dat er geen bekers van 32 oz zijn en vragen ernaar bij de cassiere. Ze zijn op en we mogen de bekers van 44 oz gebruiken wat betekend dat we 1,3 liter per beker tappen.
Dit alles nog steeds voor de prijs van $0,59. Dat zal je in Nederland niet gebeuren, in dat geval zijn de bekers gewoon op en zal je toch echt de werkelijke prijs voor de grotere beker moeten betalen.
We vragen ons nog af of deze bekers wel in de auto passen maar met een beetje passen en meten gaat dat prima. We vervolgen onze weg, dorst zullen we in ieder geval niet hebben.










We rijden over wegen waar we niet eerder geweest zijn, dat is altijd leuk. Als we stoppen bij een benzinepomp voor een sanitaire stop (hoe kan het ook anders na al die limonade) zien we net dat de postbode aan de overkant met de post bezig is. Er staan een behoorlijk aantal postbussen bij elkaar die zij eerst openmaakt. Ze neemt de post die erin ligt eruit. Het lijkt erop dat de mensen daar de post die ze willen versturen achter kunnen laten. Hierna gaat zij de post verdelen over de postbussen.  Wel handig lijkt mij want dat gaat vast een stuk sneller dan dat je langs alle huizen moet rijden.










We komen hierna op een erg stille weg terecht. We zien wat koeien in de wei staan en hier en daar een huis. We zien ook behoorlijk wat dieren zoals kraanvogels en roofvogels, we hopen natuurlijk ergens ook een croq te spotten maar helaas.
Uiteindelijk komen we terecht in Cocoa Beach en het valt ons op dat het gezelliger aandoet dan Daytona Beach. Het verschil zit in het feit dat er meer bedrijvigheid is als je van het strand af komt.










Grote trekpleisters zijn met name twee enorm grote surfshops. Ongelofelijk dat zij naast elkaar kunnen blijven bestaan. We zien dat je gratis in een parkeergarage kunt parkeren, ongelofelijk dat het gratis is bij zo'n grote badplaats. Als eerste lopen we richting het strand. Omdat het weer echt goed is, en de voorspellingen prima, is het behoorlijk druk op het strand. We zien in de verte Cape Canaveral en het lanceringsplatform.











We lopen over een soort loopbrug weer van en langs het strand waarna we naar de surfshops lopen.
Het lijkt er even op alsof je door de duinen loopt. Als eerste gaan we naar de Cocoa Beach Surf Company waar net zoals in Downtown Disney bij Rainforest Cafe een rond aquarium te vinden is. De vissen zijn hier wat minder kleurrijk maar er zwemmen hier wel een paar haaien. Zelf ben ik eens in Berlijn geweest waar een rond aquarium im een hotel stond waar de lift doorheen ging. Zeer apart. Helaas was ik daar maar 1 dag voor mijn werk en hadden we geen tijd meer om in de lift te stappen daar omdat wij anders het vliegtuig zouden missen. Je kan hier trouwens ook leren surfen vanaf $50,00.















Hierna liepen we naar Rons Jon Surf Shop. Ook hier staat een miniaquarium met minivisjes.
Deze winkel is echt heel groot en er is uiteraard van alles te koop veel op het gebied van strand en surfen. We zien bv. enorme rijen teenslippers, als hier niet tussen zit wat je zoek vind je het volgens mij nergens. Het zijn geen outlet prijzen maar daar vind je niet wat je hier vind.
Nadat we de winkel helemaal hebben bekeken en nog iets hebben gekocht verlaten we de winkel weer en gaan op zoek naar een plek waar we iets kunnen eten. We komen uiteindelijk terecht op het food court van de Merrit Square Mall. Als we er binnen lopen herkennen we de mall en zijn we er blijkbaar al eens eerder geweest. We kiezen allemaal wat we zelf lekker vinden. Dit is het grote voordeel van een food court.










Eenmaal weer bij de villa nemen we onze dagelijkse duik in het zwembad. Omdat we in de middag al uitgebreid gegeten hebben, eten we 's avonds brood lekker in de villa.
We gaan nog wel de deur uit voor een ijsje. Er wordt gestemd, DQ of Colt Stone. Het wordt DQ.










We rijden hiervoor dit keer naar de International Drive. Dit filiaal is groter en erg leuk ingericht met de geschiedenis van DQ op de muur. De keten is eigendom van een van de rijkste mensen in de wereld, Warren Buffet. Wat ons wel opvalt is dat de blizzards niet altijd op dezelfde manier worden gemaakt. Wij waren gewend dat bv. de Banana split van wit ijs gemaakt werd, hier was het met bruin ijs.











We lopen nog een stuk over de International Drive en wat opvalt is dat het nog erg druk is op straat.
Niet zo gek want er staan heel veel hotels aan de International Drive en even zoveel restaurants.
Daarbuiten is het best gezellig om daar een stuk te lopen.
Uiteindelijk waren we wat later terug dan normaal vandaar dat het niet meer lukte om een verslag op het blog te zetten. Inmiddels heb ik er vandaag (donderdag) twee geplaatst dus ik ben weer waar ik was. Nog steeds 1 dag achter maar ik denk dat we dat niet meer gaan inhalen want morgen (vrijdag) is het helaas onze laatste hele dag hier.

@Desiree: zit je weer klaar? Dit keer twee verslagen :-)
@Pieter en Petra: ik moest inderdaad ook aan jullie denken :-)
@Rick en Mandy: zo is het maar net.
@Sonja: het is inderdaad gelukkig geen werk, dat start al weer snel genoeg en alles mag niets moet.
@Yvonne en Rob: helemaal mee eens.
@Christa: ik ga volgende week proberen alles bij te lezen en kom dan vast ook weer bij jullie blog terecht. Het gaat de komende drie dagen vast niet meer lukken. Grand Canyon, lijkt mij gaaf om te zien.
@Fam Bastiaanse: Zo zit het precies, foto's uitzoeken en plaatsen. De snelheid van internet is hier een stuk minder. De filmpjes laat ik al achterwegen want dat duurt helemaal lang. Misschien plaats ik ze er achteraf nog bij.